Dagbók Tótu litlu

Austurglugginn er blað okkar austfirðinga - eða á að vera það. Undanfarið hafa fleiri og fleiri óánægjuraddir heyrst vegna þeirra skrifa sem í blaðinu hafa birst. Ég hef þrjóskast við að kaupa það, þrátt fyrir að hafa oft og mörgum sinnum séð rangfærslur, ósmekklegar athugasemdir og illa rökstuddar fullyrðingar á síðum þessa blaðs. Einhliða frásagnir, sem ekki eru bornar undir viðkomandi hafa oftar en einu sinni orðið tilefni símhringinga og kvartana, en sjaldnast nokkuð meira gerst í málinu.
Eitt dæmi langar mig að nefna, en þar voru prentuð ummæli sem höfð voru eftir bónda mínum og voru í sjálfu sér ekki röng en algerlega slitin úr samhengi. Hann hringdi í ritstjórnina og óskaði skýringa. Þeir sögðust hafa reynt að ná í hann án árangurs.
Sú tilraun sást á símanúmerabirti heima, en var tímasett eftir að blaðið var komið í prentun. Einnig er bóndi minn með gsm-síma, tvo frekar en einn, sem báðir eru skráðir í símaskrá, vinnusíma og svo auðvitað netfang. Engin af þessum leiðum hafði verið reynd af hálfu blaðsins.

Þetta á núna að vera liðin tíð. Búið að skipta um ritstjóra og blaðamenn og síðasta eintak birtist að mestu laust við rangfærslur og meira að segja skrifa á þokkalegri íslensku. Fyrrverandi ritstjóri sakar þá um lágkúru og skoðanaleysi á bloggi sínu 16. september sl. En ég segi fyrir mig, betra að fá vel skrifaðar fréttir, en slúður og lítt grundað hugarflug misviturra blaðamanna.