Dagbók Tótu litlu

Í brasi mínu við að mála, breyta og bæta heima hjá mér á undanförnum vikum, hef ég þurft að fara nokkrar ferðir í Húsasmiðjuna, sem mætti alveg heita Lúsasmiðjan, því þar gerist allt Lúúúúshææægt. Tölvukerfi þeirra var búið til á 9. áratug síðustu aldar og þá þótti bara sóun að nota mús.Svo er kerfið, starfsmennirnir og öll þjónusta á sama hraða. Það gengi heldur ekki að allir fyndu strax það sem vantar, eða fengju blandaða málninguna á nóinu, því þá yrði meiri traffík á kössunum sem aftur yrði til að lengja biðraðirnar.
Nokkur dæmi um þjónustuna:
- Gat ekki borgað með korti - varð að skilja vörurnar eftir, keyra niður í banka og sækja mér peninga til að borga með.
- Sandpappír var ekki til nema í grófleikum sem ekki hentuðu mér. Aðspurður, hve langan tíma tæki að fá þetta, svaraði starfsmaður því til að það færi eftir hvort þetta væri til fyrir sunnan, og ekki orð meir.
- Afgreiðslumaður, sem notaði bara einn putta á "no-mouse" kerfi, var á eina kassanum sem var í gangi. Hann þurfti líka að leita uppi hvern staf á lyklaborðinu.
- Innsláttarvilla hjá afgreiðslumanni krassaði kerfinu. Ég var tímabundin og sagði þeim það, en fékk þá svarið: "Ég skrifa þá niður kortanúmerið þitt og laga þetta á eftir." No way, enginn skrifar niður mitt kortanúmer, takk fyrir. Ef ekki hefði verið fyrir kunningsskap og klíku, hefði ég annað hvort misst af badminton-tímanum eða orðið að skilja það sem ég var að kaupa, eftir í búðinni og seinka lökkun á parketinu um sólarhring í það minnsta.

Ég ætla að benda þeim aðilum í tölvubransanum, sem selja svona birgða- og bókhaldskerfi á að Húsalúsasmiðjan þarf á einu slíku að halda.